Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2008

Πρόταση


Προτείνεται η δημιουργία ενός συνεχούς στοιχείου παράλληλα με την κατακερματισμένη ακτογραμμή σε ένα νέο επίπεδο σε σχέση με την κορυφογραμμή της πόλης. Η πορεία αυτή ανυψώνεται στο μέσο όρο ύψους της πόλης ώστε να έχει ο χρήστης πανοραμική θέα ,οπτική επαφή με το λιμάνι και την πόλη καθώς διασχίζει τη διαδρομή αυτή. Η «κορδέλα» αυτή αυξομειώνεται προσπαθώντας να προσαρμόσει τις 3 κεντρικές προβλήτες ως χώρο στάσης σε ένα ανυψωμένο επίπεδο και εισχωρεί σε κεντρικά σημεία της πόλης χρησιμοποιώντας χαρακτηριστικά σημεία της παραλιακής ζώνης ως άξονες κατακόρυφης κίνησης.





Αφορμή Ιδέας

«Η πόλη πάνω από την πόλη»-ρευστή αρχιτεκτονική -εν συντομία

Η ιδέα της πόλης πάνω από την υπάρχουσα πόλη έχει διατυπωθεί από τον Ούγγρο αρχιτέκτονα Yona Friedman ,τον Paolo Solieri, Peter Cook κ.τ.λ. Ο Friedman πρότεινε μία ανυψωμένη πόλη τοποθετημένη σε κολώνες ανά 60 μέτρα ενώ το έδαφος χρησιμοποιείται ως χώρος πρασίνου ή διατηρείται η προυπάρχουσα ζωή και ιστορικός πολεοδομικός ιστός.Ο Solieri αντίστοιχα υποστηρίζει και πάλι το μοντέλο της μακροδομικής ουτοπίας όπου η πόλη Babelnoach αποκτά ενιαία δομή 6 εκ. κατοίκων.
Μεγαλύτερη έμφαση δίνεται στη φόρμα και το παιχνίδι που δημιουργείται με την χρήση της τεχνολογίας όπως προκύπτει από τις προτάσεις του Peter Cook και Ron Herron (και Archigram υπό άλλη όμως έννοια) που προτείνουν την plug in city συνδυάζοντας την τεχνολογία της αεροδιαστημικής, τη βιολογία και τις εμπειρίες από τις διαστημικές αποστολές και την pop κουλτούρα.
Οι Ιάπωνες μεταβολιστές το 1960 κατανοούν την πόλη ως οντότητα υπό συνεχή χωρολειτουργική μεταβολή προτείνοντας αστικές μεγαδομές γιγαντιαίας κλίμακας ή μελέτες ελικοειδών και θαλάσσιων πόλεων. Όχι πολύ μακριά εννοιολογικά ο Ζενέτος οραματίζεται με την ηλεκτρονική πολεοδομία το 1962 τη δημιουργία ευέλικτων μεγαπόλεων-οικιστικών συγκροτημάτων που φτάνουν στα όρια της βιώσιμης ατμόσφαιρας και οργανώνονται σε επάλληλα επίπεδα αναρτημένα από καλώδια πάνω από τις υπάρχουσες ιστορικές πόλεις και το φυσικό περιβάλλον. Χαρακτηρίζονται από μεταβλητή ευελιξία και σταδιακή ανάπτυξη στο χρόνο με τη χρήση της ηλεκτρονικής τεχνολογίας εξασφαλίζοντας πρόοδο για την κοινωνία.

Ανάλυση



Η παραλιακή ζώνη της Πάτρας χαρακτηρίζεται από το λιμάνι και λιγότερο από κάποια άλλη χρήση. Είναι ένας χώρος κίνησης, ένα πέρασμα για να μεταφερθείς σε κάποιο άλλο σημείο και τίποτα περισσότερο. Αυτή η κατάσταση εντείνεται με την ύπαρξη των σιδηροδρομικών γραμμών και την ταχύτατη κίνηση του τρένου. Μιλάμε δηλαδή για ένα χώρο με συνεχή κυκλοφορία ,με αέναη ροή. Τι συμβαίνει όμως ένα οικοδομικό τετράγωνο πιο πάνω και πως συνδέεται η πόλη και το εμπορικό και ιστορικό κέντρο με το λιμάνι, την πηγή ζωής για την Πάτρα?
Εκτός από ορισμένα σημεία όπως η προβλήτα της Α.Νικολάου δεν υπάρχει μια συνέχεια των σημείων εκτόνωσης της πόλης ή καλύτερα δεν υφίστανται καν σημεία εκτόνωσης, ένας χώρος στάσης.